๒๓

ฝ่ายกิมงึดตุด ตั้งพักกองทัพอยู่ที่เมืองฮ่อกันฮู้ ครั้นได้แจ้งว่าคังอ๋องไม่ตาย หนีไปได้เป็นเจ้าครอบครองสมบัติอยู่ ณ เมืองกิมเหลงก็ตกใจ จึงจัดให้กิมเฮงฮุด งึนเฮงฮุด สองนายคุมทหารห้าหมื่นเป็นกองทัพหน้า ให้เนียมฮั่น เซียนบุนหนึงคุมทหารสิบหมื่นเป็นแม่ทัพหลวงยกไปตีเมืองกิมเหลง

ฝ่ายงักฮุยยกกองทัพมาถึงเขาปัดพวนซัวสั่งให้ทหารหยุดกองทัพ งักฮุยพาทหารคนสนิทขี่ม้าไปเที่ยวตรวจดูภูมิฐานที่ทางที่เขานั้นเห็นทั่วแล้ว จึงพูดกับทหารที่ไปด้วยว่า ที่ทางเขานี้ชอบกลนักเราจะตั้งมั่นอยู่ที่นี้ ถ้ากิมงึดตุดยกมาก็จะล่อลวงเอาชัยชนะประเดิมเป็นฤกษ์เสียให้ได้ก่อน พอม้าใช้คอยเหตุเข้ามาบอกว่ามีกองทัพฮวนยกมาใกล้จะถึงเขานี้แล้ว งักฮุยได้ฟังก็ยกมือขึ้นคำนับเทพยดาซึ่งรักษาเขาและต้นไม้ลำธาร อธิษฐานว่าข้าพเจ้าตั้งใจทำราชการอาสาแผ่นดินโดยความสัตย์กตัญญู ขอเทพยดาช่วยบำรุงรักษาให้ได้ชัยชนะแก่ข้าศึกโดยสะดวก ครั้นคำนับเทพยดาแล้วก็ลงมาจากเขา สั่งนายทัพนายกองให้แบ่งทหารเกาทัณฑ์ไปซุ่มอยู่ที่เชิงเขาทั้งสองข้างทาง ถ้าข้าศึกยกมาเห็นได้ทีก็ให้ระดมยิงลงไป แล้วสั่งให้กิดแชออกไปรบล่อข้าศึกให้ไล่ ตัวเราจะคุมทหารอยู่คอยช่วย กิดแชก็คำนับลาถืออาวุธขึ้นม้าไป

ฝ่ายกิมเฮงฮุด งึนเฮงฮุดยกกองทัพมาถึงเขาปัดพวนชัว แลเห็นกิดแชคุมทหารออกมาตั้งสกัดทางอยู่ กิมเฮงฮุดก็ขับม้าขึ้นหน้าทหารร้องถามไปว่า ทัพใครมาตั้งกีดทางอยู่นี้ตัวนายชื่อไร กิดแชร้องตอบไปว่า เราชื่อกิดแชเป็นนายทหารเอกเมืองกิมเหลง มาตั้งอยู่จะรบดูฝีมือพวกนายทหารฮวน กิมเฮงฮุดได้ฟังก็ขับม้าเข้ารบกับกิดแชได้ประมาณสี่ห้าเพลง กิดแชทำเป็นอ่อนกำลังชักม้าหนีพลางรบพลางเป็นทอด ๆ มา กิมเฮงฮุดก็ขับทหารรุกไล่ตามเข้าไปถึงเชิงเขาช่องแคบ ทหารเกาทัณฑ์ซึ่งงักฮุยให้ซุ่มอยู่นั้นเห็นได้ทีก็ออกมาระดมยิงเกาทัณฑ์ไปถูกทหารกองทัพฮวนเจ็บปวยล้มตายเป็นอันมากก็พากันแตกหนีถอยร่นลงไป กิมเฮงฮุดเห็นทหารเสียทีล้มตายเป็นอันมากก็ขับม้ากลับจะถอยหนี งักฮุยขับม้าคุมทหารกระชั้นเข้าไปร้องด้วยเสียงอันดังว่า อ้ายนายทหารฮวนไม่รู้จักเราหรือชื่องักฮุย กิมเฮงฮุดเห็นงักฮุยไล่กระชั้นเข้ามาก็ชักม้ากลับเข้ารบ กิดแชเห็นงักฮุยรบกับข้าศึกก็เข้าช่วยรบ กิมเฮงฮุดต้านทานฝีมืองักฮุยไม่ได้ งักฮุยเอาทวนแทงถูกกิมเฮงฮุดตกม้าตาย งึนเฮงฮุดเห็นกิมเฮงฮุดตายก็โกรธ ขับม้าเข้ารบกับงักฮุย กิดแชออกรบสกัดกั้นเข้าสู้กับงึนเฮงฮุดได้ประมาณสิบเพลง งึนเฮงฮุดเสียที กิดแชเอาง้าวฟันถูกกลางตัวงึนเฮงฮุดขาดเป็นสองท่อนตาย กิดแชก็ขับทหารเข้าไล่ฟันทหารพวกฮวนล้มตายเกลื่อนกลาดเป็นอันมาก ทหารฮวนที่เหลือตายก็หนีกระจัดพลัดพรายไปสิ้น กิดแชจึงให้ทหารตัดเอาศีรษะกิมเฮงฮุดไปให้เล่าอือ นายทัพหนุนนำส่งศีรษะนายทัพฮวนไปให้เตียซอแม่ทัพใหญ่ เล่าความซึ่งได้สู้รบกับข้าศึกมีชัยชนะให้เล่าอือฟังทุกประการ เล่าอือจึงคิดว่างักฮุยคนนี้มีฝีมือเข้มแข็งนักแรกยกออกรบก็ได้ชัยชนะก่อน จำเราจะมีหนังสือไปให้แม่ทัพชิงเอาความชอบเสียดีกว่า คิดแล้วก็ทำหนังสือมีความว่า ข้าพเจ้าเล่าอือได้สู้รบกับข้าศึกมีชัยชนะตัดศีรษะกิมเฮงฮุดแม่ทัพหน้าส่งมาให้ท่าน ครั้นทำหนังสือแล้วก็เข้าผนึกส่งให้ม้าใช้ถือหนังสือคุมศีรษะกิมเฮงฮุดไปให้เตียซอแม่ทัพใหญ่ เตียซอดูหนังสือแจ้งแล้วก็มีความยินดี จึงสั่งให้จดหมายความชอบของเล่าอือลงไว้

ฝ่ายงักฮุยได้ชัยชนะแก่ข้าศึกก็คุมทหารออกเดินจากเขาปัดพวนซัวไปถึงเขาแชเลงซัว งักฮุยดูที่ทางช่องเขาลำธารเป็นชั้นเชิงควรจะซุ่มทัพ จึงพูดกับกิดแชว่าเขานี้ท่วงทีดีเหมือนกับเขาปัดพวนซัว เราจะตั้งอยู่ที่นี้คอยรบเอาชัยชนะแก่ข้าศึกให้ได้อีก เจ้าจงไปหาเล่าอือขอเครื่องเชื้อไฟดินดำสักห้าสิบหาบ กระสอบสำหรับใส่ทรายสักหกร้อยใบ เคียวสามร้อยเล่ม ให้จัดหาส่งมาให้ใช้โดยเร็ว กิดแชก็คำนับลามายังกองทัพเล่าอือ แจ้งความตามซึ่งงักฮุยสั่งมาทุกประการ เล่าอือว่าของในกองทัพเรานี้ไม่มี จะต้องให้ทหารไปขอที่เตียซอแม่ทัพใหญ่จึงจะได้ ท่านกลับไปก่อนเถิด เมื่อได้ของมาครบแล้วจึงให้ทหารคุมไปส่ง กิดแชก็ลากลับมา เล่าอือจึงให้นายทหารไปขอสิ่งของที่เตียซอแม่ทัพใหญ่ เตียซอก็จัดหาให้ได้ครบตามจำนวน เล่าอือครั้นได้ของมาครบแล้วก็ให้ทหารขนส่งไปให้งักฮุย งักฮุยจึงเกณฑ์ทหารสองร้อยคนให้เอาเคียวไปเกี่ยวแฝกหญ้าที่แห้งมากอง ๆ ไว้สำหรับจะเผาข้าศึก ขุดรางพื้นแผ่นดินเอาดินปืนรายล่ามฝักแคไปทุกกองหญ้า เอาหญ้าสดปิดทางไม่ให้ข้าศึกสังเกตได้ กำหนดฟังเสียงประทัดสัญญาดังขึ้นแล้ว จึงให้จุดดินชนวน จัดทหารอีกกองหนึ่งให้เอาทรายใส่กระสอบทดน้ำในลำธารไว้ให้แห้งพอม้าคนเดินข้ามได้ ถ้าเห็นทหารข้าศึกลงเดินในท้องธารแล้ว จงเปิดทำนบให้น้ำไหลลงมา สั่งกิดแชให้คุมทหารสองร้อยไปตั้งซุ่มอยู่ต้นทางที่ข้าศึกจะยกมา ถ้าเห็นคนหน้าเหลืองถือลูกตุ้มเหล็กเป็นอาวุธแล้ว คนนั้นแหละพี่ชายกิมงึดตุดให้มุ่งหมายจับตัวให้ได้ นายทหารรับคำสั่งแล้วก็คำนับลางักฮุยไป งักฮุยขี่ม้าพาทหารที่สนิทขึ้นไปบนยอดเขาคอยแลดูกองทัพข้าศึกจะยกมา

ฝ่ายโอเชียนเป็นที่ปรึกษาอยู่ในเตียซอแม่ทัพ ครั้นแจ้งว่าเล่าอือมาขอกระสอบและดินปืนเครื่องเชื้อไฟ เตียซอแม่ทัพจัดส่งให้แล้วก็คิดสงสัย จึงเข้าไปพูดกับเตียซอว่า ซึ่งเล่าอือให้มาขอสิ่งของเหล่านี้ข้าพเจ้าสงสัยนัก และเมื่อมีหนังสือมาแจ้งข้อราชการว่าเล่าอือมีชัยชนะแก่ข้าศึกตัดศีรษะกิมเฮงฮุดมาให้นั้น ข้าพเจ้าก็ไม่เห็นด้วย ธรรมดาการศึกสงครามมีทัพหน้าทัพหนุนแล้ว ถ้าจะได้สู้รบกับข้าศึกต้องที่ทัพหน้าจะสู้รบก่อน ถ้าทัพหน้าเหลือกำลังแล้วจึงจะถึงทัพหนุน กองทัพหน้าเราก็ยังไม่ได้ข่าวคราวเลย ซึ่งเล่าอือมีหนังสือมาว่าได้สู้รบกับข้าศึกมีชัยชนะนั้นเห็นผิดกระบวนอยู่ ชะรอยงักฮุยเขาจะได้ชัยชนะแก่ข้าศึก เล่าอือเป็นคนอิจฉาแกล้งปิดความเสีย แย่งชิงเอาความชอบเข้ามาเป็นของตัว ข้าพเจ้าจะขอปลอมเป็นทหารเลี้ยงม้าไปสืบความให้ได้เท็จและจริง เตียซอก็เห็นชอบด้วย โอเชียนคำนับลามาแต่งตัวเป็นทหารเลวเลี้ยงม้ารีบเดินทางไปยังเขาแชเลงซัว เห็นกองทัพกิมงึดตุดยกมา ทหารในกองทัพเดินหนุนเนื่องเหมือนหนึ่งคลื่นในท้องทะเลมากมายนัก โอเชียนจึงนึกแต่ในใจว่างักฮุยมีทหารอยู่แต่แปดร้อยคนเท่านั้นไหนจะสู้ทหารกิมงึดตุดได้ ก็คิดวิตกถึงงักฮุยเป็นอันมาก จึงขึ้นต้นไม้บนไหล่เขาคอยดูงักฮุยจะสู้รบกับข้าศึกประการใด

ฝ่ายเนียมฮั่นแม่ทัพ ครั้นยกกองทัพมาใกล้จะถึงเขาแชเลงซัว ทหารกองหน้ามาบอกว่ากิมเฮงฮุด งึนเฮงฮุดเสียทีแก่งักฮุยทหารเมืองกิมเหลงฆ่าตายในที่รบเสียแล้ว เนียมฮั่นได้ฟังก็โกรธ จึงเร่งทหารให้เดินกองทัพไปถึงหน้าเขาแชเลงซัว ทหารกองหน้าลงมาบอกว่า ที่เขาแชเลงซัวนั้นมีทหารกองทัพเมืองกิมเหลงมาตั้งรักษาอยู่เชิงเขาบ้างบนเขาบ้าง เนียมฮั่นแจ้งดังนั้นก็สั่งให้หยุดกองทัพตั้งมั่นลงไว้คอยทหารให้มาถึงพร้อมแล้วเวลาเช้าจึงจะยกเข้าตี

ฝ่ายงักฮุยเห็นกองทัพฮวนยกมาถึงแล้วหยุดตั้งมั่นอยู่หน้าเขาจึงคิดว่า ชะรอยเนียมฮั่นจะรอคอยทหารให้มาถึงพร้อมแล้ว เวลาพรุ่งนี้จึงจะยกเข้าตีค่ายเรา จำเราจะเร่งตีหักเข้าไปเสียแต่ในเวลากลางคืนวันนี้ ถ้ารอไปจนเวลาเช้าเห็นทหารเราจะสู้ไม่ได้ด้วยน้อยตัวนัก คิดแล้วงักฮุยก็รีบกลับลงมาจากเขาขึ้นม้าถืออาวุธ พอเวลาค่ำลง งักฮุยขับม้าตรงเข้าไปในหมู่ทหารเนียมฮั่น โอเชียนขึ้นดูอยู่บนต้นไม้ที่ไหล่เขาเห็นงักฮุยขับม้าเข้าไปในหมู่ทหารข้าศึกแต่ผู้เดียว ก็นึกชมว่างักฮุยนี้มิเสียแรงเกิดมาเป็นชายชาติทหารแกล้วกล้าสามารถนัก

ฝ่ายงักฮุยเข้าไปถึงหมู่ทหารพวกฮวน ก็ขับม้าไล่ฆ่าฟันทหารฮวนล้มตายลงเป็นอันมาก เนียมฮั่นเห็นดังนั้นก็ขึ้นม้าขับทหารเข้าล้อมงักฮุยไว้ งักฮุยรำทวนสู้รบอยู่ในกลางทหารฮวน ทหารฮวนที่ล้อมไว้นั้นตายลงอีกหลายร้อยคน จึงคิดว่าเราจะสู้รบฝ่าฟันอยู่ดังนี้ที่ไหนข้าศึกจะต้องกลอุบายซึ่งทำไว้ จำจะรบล่อให้ไล่เข้าไปเสียในเวลานี้ คิดดังนั้นก็ชักม้าทำเป็นถอยหนีล่อทหารฮวนให้ไล่ไป เนียมฮั่นเห็นงักฮุยหนีออกจากที่ล้อมได้ก็โกรธ ขับม้าคุมทหารไล่ติดตามไป งักฮุยหนีมาได้ก็รีบขึ้นไปบนเขาแลเห็นทหารข้าศึกยกหนุนแน่นเข้ามาก็มีความยินดี คิดว่าครั้งนี้คงสมคะเนแล้ว พอข้าศึกยกล่วงเข้าไปถึงกองหญ้าที่รายดินชนวนไว้ งักฮุยก็จุดประทัดสัญญาขึ้น ทหารที่คอยจุดดินชนวนได้ยินเสียงประทัดก็จุดดินชนวนขึ้น ดินลุกลามติดกองหญ้าไหม้ควันกลบกลุ้มคลอกเผาทหารเนียมฮั่นตายลงในไฟเป็นอันมาก ทหารแม่นเกาทัณฑ์งักฮุยซึ่งซุ่มอยู่นั้น ก็ออกมาระดมยิงทหารพวกฮวนตายลงอีกหลายพันคน ทหารฮวนตื่นตกใจป่วนปั่นวนเวียนไม่รู้ที่จะไปทางใด เซียนบุนหนึงนายทหารเอกของเนียมฮั่นเห็นเสียทีแก่ข้าศึก ก็พาเนียมฮั่นหนีเดินเลียบไปตามเชิงเขาทางประมาณลี้หนึ่ง พบลำธารใหญ่ที่เชิงเขาเซียนบุนหนึงก็ให้ทหารลงไปหยั่งน้ำในลำธารดูจะลึกสักเพียงไร ทหารลงไปหยั่งลึกได้สองศอกพอม้าคนเดินข้ามได้ เซียนบุนหนึงก็พาเนียมฮั่นและทหารทั้งปวงลงเดินเฉลียงไปตามลำธาร ทหารงักฮุยซึ่งรักษาทำนบอยู่นั้น เห็นทหารฮวนลงเดินในลำธารสิ้นแล้ว ก็เปิดทำนบน้ำไหลเชี่ยวแรงลงมาท่วมทหารเนียมฮั่นจมน้ำตายเป็นอันมาก เซียนบุนหนึงพาเนียมฮั่นหนีน้ำเข้าไปในซอกเขา มีทหารผู้หนึ่งบอกเนียมฮั่นว่ามีทางน้อยเดินออกไปได้ทางหนึ่ง เซียนบุนหนึงก็พาเนียมฮั่นเดินไปทางนั้น ทหารงักฮุยซึ่งคอยอยู่ที่ทางช่องเขานั้นก็ทิ้งก้อนศิลาลงมาถูกทหารเนียมฮั่นล้มตายลงอีกมาก เนียมฮั่นกับเซียนบุนหนึงรีบเดินออกมาถึงทางใหญ่เห็นพ้นข้าศึกแล้ว เนียมฮั่นก็หัวเราะ เซียนบุนหนึงจึงถามว่าท่านหัวเราะด้วยเหตุอันใด ครั้งนี้หนีข้าศึกมาจวนจะตายเสียด้วยน้ำด้วยไฟและก้อนหินหลายครั้งยังจะมีใจหัวเราะได้ เนียมฮั่นจึงว่างักฮุยทำอุบายครั้งนี้ก็สามารถแต่ยังหาดีไม่ ถ้ามีทหารมาตั้งอยู่ที่นี้แล้วที่ไหนเราจะพ้นความตาย พูดกันยังไม่ทันขาดคำพอได้ยินเสียงทหารโห่ร้องมาข้างหน้า เซียนบุนหนึงจึงว่าคราวนี้สมนึกท่านแล้ว เนียมฮั่นก็ตกใจพูดว่าครั้งนี้เห็นเราจะถึงแก่ชีวิตเสียจริงแล้ว เซียนบุนหนึงจึงว่าท่านอย่าเพิ่งเสียใจอุบายข้าพเจ้ายังมีอยู่ อย่างหนึ่ง ชื่อกิมเซียนทุดคัก แปลว่า เรไรลอกคราบ ขอท่านจงเอาเสื้อหมวกและม้าของท่านที่ขี่นั้นมาให้ข้าพเจ้าเสีย ท่านจงเดินปลอมเป็นทหารเลวไป ถ้าข้าศึกมาถึงข้าพเจ้าก็จะออกสู้รบได้ชัยชนะจะได้พาท่านไป ถ้าเสียทีข้าพเจ้าก็คงตายเพื่อท่านจะหนีเล็ดลอดรอดไปได้บ้าง ขอฝากแต่บุตรภรรยาข้าพเจ้าด้วย เนียมฮั่นว่าข้อนั้นท่านอย่าวิตกเลย พูดแล้วก็ลงจากม้าถอดเสื้อหมวกส่งให้เซียนบุนหนึงสวมใส่เข้าแล้วเนียมฮั่นก็เดินปลอมปนไปกับทหารเลว

ฝ่ายกิดแชคุมทหารมาถึงก็ร้องตวาดด้วยเสียงอันดังแล้วก็รำทวนเข้าสู้รบกับเซียนบุนหนึงได้ประมาณสิบเพลง เซียนบุนหนึงทานกำลังกิดแชไม่ได้ก็ขับม้าหนี กิดแชเห็นเซียนบุนหนึงแต่งตัวเหมือนเนียมฮั่นก็สำคัญใจว่าเนียมฮั่นขับม้าไล่ตามไปทัน กิดแชร้องตวาดเซียนบุนหนึงตกใจเสียที กิดแชจับตัวได้ให้ทหารมัดไว้แล้ว กิดแชก็ไล่ฆ่าฟันทหารเลวแตกกระจัดกระจายไปสิ้น เนียมฮั่นหนีปนไปกับทหารเลวพ้นไปได้ กิดแชได้ชัยชนะแก่ข้าศึกมีความยินดีด้วยจับตัวเนียมฮั่นได้ก็พาทหารเลิกกลับมา

ฝ่ายโอเชียนซึ่งขึ้นดูอยู่บนต้นไม้ เห็นงักฮุยได้ชัยชนะแก่ข้าศึกก็มีความยินดีลงจากต้นไม้ขึ้นม้ากลับไปหาเตียซอแม่ทัพ

ฝ่ายกิดแชครั้นมาถึงกองทัพงักฮุย ก็เข้าไปคำนับแจ้งความกับงักฮุยว่าข้าพเจ้าจับเนียมฮั่นมาได้แล้ว งักฮุยได้ฟังก็มีความยินดีจึงให้เอาตัวเนียมฮั่นเข้ามา งักฮุยพิจารณาดูเห็นมิใช่เนียมฮั่นก็โกรธ ร้องตวาดว่ากับกิดแชว่าเราให้ไปจับเนียมฮั่น เหตุใดตัวจับผู้อื่นมาบอกเราว่าเนียมฮั่นเป็นความเท็จดังนี้มีโทษมาก งักฮุยก็สั่งให้ทหารเอาตัวกิดแชไปฆ่าเสีย กิดแชจึงว่าข้าพเจ้าไปรบครั้งนี้ก็มีชัยชนะแก่ข้าศึกจับเนียมฮั่นมาได้ เหตุใดท่านจึงยกเอาข้อผิดจะฆ่าข้าพเจ้าเสีย งักฮุยว่าตัวเป็นนายทหารไม่พิจารณาเสียรู้แก่เนียมฮั่น เนียมฮั่นเอาเครื่องแต่งตัวมาให้ผู้อื่นใส่ ท่านก็จับเอามาไม่ไต่สวนว่าจะเป็นตัวเนียมฮั่นจริงหรือไม่จริง ตัวเป็นนายทัพนายกองมีความละเมิดเลินเล่อเสียรู้ข้าศึกดังนี้มีโทษจึงต้องให้ตัดศีรษะเสีย นายทัพนายกองทั้งปวงเห็นงักฮุยโกรธจะฆ่ากิดแชก็เข้าไปขอโทษว่ากิดแชผิดแต่ครั้งเดียว ข้าพเจ้าทั้งปวงขอชีวิตไว้สักครั้งหนึ่งให้ทำราชการแก้ตัวใหม่ งักฮุยก็ยอมยกโทษให้ สั่งกิดแชให้เอาตัวเซียนบุนหนึงกับเครื่องศาสตราวุธของข้าศึกซึ่งเก็บมาได้นั้นไปส่งให้เตียซอแม่ทัพใหญ่ งักฮุยก็ทำหนังสือบอกข้อราชการซึ่งมีชัยชนะแก่ข้าศึกไปด้วยฉบับหนึ่ง กิดแชรีบหนังสือคุมตัวเซียนบุนหนึงรีบไปยังกองทัพหลวง ครั้นไปถึงกองทัพเล่าอือก็เข้าไปแจ้งความตามซึ่งได้ชัยชนะแก่ข้าศึก งักฮุยให้ถือหนังสือคุมตัวเซียนบุนหนึงไปส่งให้เตียซอแม่ทัพ เล่าอือได้ฟังก็คิดว่ากองทัพกิมงึดตุดยกมาครั้งนี้ถึงสิบหมื่นทหารก็ล้วนแต่มีฝีมือกล้าแข็ง งักฮุยมีทหารอยู่แต่เพียงแปดร้อยเท่านั้นอาจสามารถคิดเอาชัยชนะแก่ข้าศึกได้ถึงสองครั้ง จำเราจะคิดอุบายชิงเอาความชอบงักฮุยเสีย คิดแล้วจึงพูดกับกิดแชว่าซึ่งท่านจะคุมตัวเซียนบุนหนึงไปให้เตียซอถึงกองทัพหลวงนั้น ทางก็ไกลข้าพเจ้าวิตกอยู่ด้วยงักฮุยยังกำลังรบติดพันข้าศึก ท่านก็เป็นทหารเอกมีฝีมือจะทิ้งงักฮุยเสียนั้นไม่ชอบ จงเอาหนังสือกับตัวเซียนบุนหนึงมอบให้ข้าพเจ้าจะเอาไปส่งเตียซอเอง ท่านจงเร่งกลับไปช่วยงักฮุยสู้รบกับข้าศึกเถิดอย่าเป็นธุระเลย กิดแชได้ฟังก็เห็นจริงด้วย ส่งหนังสือบอกมอบตัวเซียนบุนหนึงให้เล่าอือแล้ว กิดแชก็กลับไปหางักฮุยแจ้งความตามซึ่งเล่าอือพูดทุกประการ งักฮุยได้ฟังก็ไม่มีความสงสัย

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ