คำอุททิศ
| ๏ แม่เลี้ยงลูกลูกด้วย | ดวงใจ แม่นา |
| ผะดุงจวบเจริญวัย | เติบกล้า |
| รักลูกผูกหฤทัย | ถนอมกล่อม เกลี้ยงแฮ |
| ดึกดื่นค่ำคืนถ้า | ลูกไข้คอยระวัง ฯ |
| ๏ มากทั้งหมอมดแม้ | หยูกยา |
| ลูกป่วยแม่รักษา | สุดสู้ |
| อมยาพ่นฝนหา | ทำทุก อย่างนอ |
| โตหน่อยค่อยรอบรู้ | เร่งเร้าศึกษา |
| ๏ ก. กา ก. ไก่ได้ | โดยมือ แม่นา |
| นับแน่แท้แม่คือ | คุรุต้น |
| ตั้งใจใฝ่ฝึกปรือ | ปลูกประโยชน์ ยิ่งแฮ |
| สารพัตรหัดลูกพ้น | พร่ำถ้อยคำพะนอ ฯ |
| ๏ สิ้นพ่อลูกลูกล้วน | ยังเยาว์ |
| ลูกเล็กเพิ่งเริ่มเนาว์ | โลกนี้ |
| ลูกใหญ่ไป่ทันเบา | แบ่งอก แม่เอย |
| แสนยากบากกว่ากี้ | ก่อนพ้นเพียรขาน ฯ |
| ๏ แม่มานมานะเลี้ยง | ลูกมา |
| ยี่สิบสองพรรษา | สุขน้อย |
| ลูกห้าแม่เดียวพา | ผ่านโขด เข็ญแฮ |
| ยังไป่ทันชื่นช้อย | แม่นั้นพลันหนี ฯ |
| ๏ มีทุกข์ใดเทียบได้ | ดั่งทุกข์ นี้นา |
| กำสรดบดบังสุข | เสื่อมสิ้น |
| มากสมัยไม่เสมอยุค | วิโยคยิ่ง นี้นอ |
| เย็นเยียบเฉียบอกดิ้น | แด่วด้วยกำสรวล ฯ |
| ๏ เชิญมวลเทเวศร์ไท้ | ทุกสถาน สถิตเฮย |
| ขอจุ่งอภิบาล | แม่ให้ |
| สบสุขเกษมสานต์ | สำเร็จ ประสงค์แฮ |
| ไร้ทุกข์เทวษได้ | สถิตด้าวแดนสรวง ฯ |
| นายประคุณ วรรธนะสาร | นายประพัฒน์ วรรธนะสาร |
| นายพันธุ์ไทย วรรธนะสาร | นายชัชวาลย์ วรรธนะสาร |
| นางสาวบุญส่ง วรรธนะสาร บุตร | |
