กลอนเพลงยาวชมพระยาศรีเพ็ง

๏ ขอประนมก้มประนตน้อมถวาย
ทั่วเทเวศร์เขตเทวันทุกชั้นราย จงคุ้มกายภัยยันต์สิ่งอันมี
อันแสดงแจ้งไว้ในนิราส นามเชื้อชาติปรีชาพระยาศรี
ได้เปรื่องปราชญ์ราชกิจโดยวิธี ข้าธุลีจักรพรรดิ์กษัตรา
ทรงพระการุญบุญเพิ่มเติมให้ยศ จงปรากฎฦๅทั่วทุกทิศา
ด้วยพระเดชพระคุณกรุณา ทรงเมตตาให้ว่าที่เพ็ชร์พิไชย
ทั้งฝ่ายเหนือเผื่อทั่วในอำนาจ จะประกาศราชกิจตามวิไสย
มิได้ขัดทัดทานการสิ่งใด ก็พร้อมใจไปทั่วทุกตัวคน
ฝ่ายผู้รั้งขุนนางต่างประเทศ อาณาเขตรั้วแขวงทุกแห่งหน
มาเคารพนบน้อมสู้ยอมตน หามรรคผลสารพรรณกำนัลมือ
ด้วยมาดหมายมุ่งมาสาพิภักดิ์ ตามสมัคโดยกิจจิตต์นับถือ
ได้ปรากฎทั่วชนคนล่ำลือ ข่าวระบือชื่อดังทั้งนคร
พวกลาวไทยได้พึ่งพระเดชด้วย มาส่งส่วยตามจ่ายรายไม้ขอน
ทุกตำบลต่างเมืองเรืองขจร ได้ถาวรพร้อมพรั่งทั้งข้าไทย
ทั้งหมู่ญาติที่มีจิตต์กิจขัดข้อง ได้รับรองเผื่อแผ่ช่วยแก้ไข
จะมีทุกข์สิ่งสถานประการใด ก็มีใจป้องกันไม่ฉันทา
ที่ยากจนได้แค้นแสนลำบาก ก็ช่วยยากให้พ้นทุกข์มีสุขา
ได้บ่ายพักตร์หมายหนึ่งเข้าพึ่งพา เมตตาป้องกันอันตราย
ทั้งข้าไทยพร้อมสิ้นถิ่นสถาน ได้สำราญพรั่งพรูอยู่ทั้งหลาย
มีผู้มาสาพิภักดิ์เข้าฝากกาย ทั้งทนายหมื่นขุนออกปูนปอง
เสมียนลาวชาวชะเลยเคยรับใช้ เด็กผู้ใหญ่แน่นยัดไม่ขัดข้อง
ทั้งผู้หญิงผู้ชายอยู่ก่ายกอง คอยสนองรับบัญชาสารพรรณ
จะมีกิจการระบอบในขอบเขต มาแจ้งเหตุเรียนสิ้นทุกสิ่งสรรพ์
คอยสดับเคารพอภิวันท์ ไม่เดียดฉันถ้วนหน้าทั้งข้าไทย
ถึงระดูคราวปีมีเบี้ยหวัด ตามสังกัดกรมขุนหมื่นดื่นไสว
เข้ามารับเงินตราถ้วนหน้าไป ทั้งหมู่ไพร่ได้ทั่วทุกตัวคน
ทั้งหม่อมหม่อมพร้อมเพรียงที่เรียงทัด ได้เบี้ยหวัดตามที่มิขัดสน
ที่โปรดมากเติมให้ได้ผ่อนปรน ทั้งผู้คนลาวไทยให้ใช้การ
ไหนจะเติมสิ่งของเงินทองด้วย ไหนจะช่วยทุกข์สุขทุกสถาน
เปนธุระระวังทั้งวงศ์วาร จะประมาณพระคุณเหลือปูนปอง
จะกล่าวไปให้ป่วยการที่พระเดช แต่สังเกตสุดดีไม่มีสอง
ทั้งเงินตรามากมูลอยู่กูนกอง ทั้งสิ่งของต่างต่างล้วนอย่างดี
สารพรรณมาให้ทั้งใต้เหนือ ได้แผ่เผื่อเจือไปตามวิถี
ทุกนครประเทศเขตบุรี ระดูปีฝากมอบของตอบแทน
ทั้งลาวเวียงเชียงใหม่พวกแพร่น่าน เมืองหน้าด่านพุงขาวลาวเชียงแสน
ได้นับถือพระเดชทั่วเขตแดน ทุกแว่นแคว้นเมืองขึ้นดื่นนคร
ได้ไปมาพึ่งพักรักสนิท มีน้ำจิตต์น้อมมโนสโมสร
ใจผูกพันเมตตาโดยถาวร แต่อวยพรไปทั่วทุกตัวคน
ด้วยน้ำจิตต์ศรัทธาทานกล้าหาญ ทำกองการเพิ่มพูลอยู่ในกุศล
ได้สร้างวัดอารามงามตำบล ประชาชนที่ไปได้วันทา
มีพระปรางค์ฐานซุ้มอยู่มุมวัด ด้านสกัดหอไตรอยู่ซ้ายขวา
มีเสาคู่หน้าวัดถัดกันมา บนเสาใส่รูปไอยราอัสดร
ศาลาซ้ายขวาอยู่หน้าวัด ดูเคียงถัดอารามงามสลอน
มีถนนอยู่หน้าท่าคนจร นามกรเรียกวัดอินทาราม
ประกอบด้วยปัญญาศรัทธามาก บริจาคทรัพย์ไปไม่นึกขาม
ไทยทานตามมีให้ชีพราหมณ์ ถวายตามน้ำใจได้ศรัทธา
มีพระสงฆ์ทรงศีลมาบิณฑบาต ถวายไปไม่ขาดตามปราถนา
ไตรจีวรที่ประสงค์จำนงมา ได้วันทาน้อมกายถวายทาน
ได้ก่อสร้างอย่างยิ่งสิ่งกุศล เปนกังวลบุญญาโดยกล้าหาญ
ด้วยจิตต์ตั้งรำพึงถึงกองกาล ไม่เกียจคร้านมีมานะไม่ละวาย
แต่ก่อสร้างพระไตรปิฎกจบ ก็ถ้วนครบบริบูรณ์พูลถวาย
ได้ฉลองสามราตรีมีมากมาย ทั้งหญิงชายโมทนาถ้วนหน้ากัน
อุโบสถสิ้นเดือนเหมือนอย่างก่อน ทั้งผ้าผ่อนเงินตราทุกสิ่งสรรพ์
ได้แจกให้กระยาจกคนงกงัน คนแก่นั้นมากมายทั้งยายชี
ประมาณคนชรากว่าสองร้อย มานั่งคอยรำพึงอยู่อึงมี่
ได้รับของไทยทานการยินดี อัญชลีงกงันชวนกันไป
บ้างให้พรโมทนาสาธุด้วย ให้รื่นรวยเปรื่องปราชญ์อย่าหวาดไหว
ผลทานตามส่งให้จงใจ ให้ท่านได้สมคิดพระนิพพาน
ประชาชนนิยมชมเจ้าคุณ ท่านใจบุญศรัทธานั้นกล้าหาญ
กระทำบุญทุกเดือนเหมือนก่อนกาล จนเนิ่นนานอุสาหะไม่ละเลย
แต่ก่อนสร้างกุศลผลบุญ ได้เพิ่มพูลฤไทยไม่นิ่งเฉย
เปนธุระกังวลด้วยตนเคย ไม่ละเลยตั้งจิตต์คิดศรัทธา
ด้วยเดชะอานิสงส์ที่จงนี้ เพิ่มทวียศศักดิ์เปนนักหนา
เปนมงคลพิพัฒน์สวัสดิ์มา มีบุญญาล้ำวงศ์องค์มนตรี
ได้ถือศักดินานั้นห้าพัน พระทรงธรรม์โปรดนักให้ศักดิ์ศรี
พระราชทานพานทองของอย่างดี ว่าสองที่มหาดไทยทั้งล้อมวัง
พวกเจ้ากรมชาวป้อมล้อมสถาน มาหมอบคลานรับบัญชาทั้งหน้าหลัง
จะมีกิจมากน้อยมาคอยฟัง อยู่พร้อมพรั่งทั้งพวกมหาดไทย
ทั้งเจ้าเมืองกรมการด่านขนอน ถูกอุทธรณ์ลงมาอยู่ดูไสว
เข้าฝากตัวกลัวอำนาจราชไภย การสิ่งใดทุกข์ร้อนช่วยผ่อนปรน
จะมีราชการที่บ้านนอก หนังสือบอกแจ้งความตามเหตุผล
ควรจะทูลให้ทราบบาทยุคล ฤๅกังวลไม่คัดพอตัดรอน
ไม่ควรเคืองใต้เบื้องลอองบาท ว่าสำเร็จเด็ดขาดตามสั่งสอน
ถ้าแม้นใครดื้อดึงถึงโทษกรณ์ ไม่ผันผ่อนสุดแท้แต่อาญา
บังคมทูลเบื้องบาทเจ้าอยู่หัว ผู้ใดชั่วตัวผิดตามโทษา
สุดแท้แต่พระองค์ทรงเมตตา ให้ทราบฝ่าลอองใต้ธุลี
ด้วยฝ่ายเหนือขึ้นกรมมหาดไทย เอาใจใส่เมืองขึ้นในกรุงศรี
ควรบังคับบัญชาฟังพาที ตามคดีที่ข้อราชการ
ด้วยพระองค์ทรงโปรดให้ว่ากล่าว จะมีข่าวเหตุมาให้ว่าขาน
ทั้งฝ่ายเหนือรู้ทั่วกลัวออกลาน มาหมอบคลานฝากตัวด้วยกลัวไภย
ด้วยเดชะบุญญาบารมี จึงเปนที่พึ่งพาคนอาไศรย
แต่มีจิตต์คิดรักทุกคนไป ยอมให้ใช้สุจริตไม่พลิกแพลง
ทั้งต่อหน้าลับหลังสรรเสริญ ไม่ละเมินบ่าวไพร่ใจสอดแหนง
เมตตาจิตต์ทั่วไปไม่ระแวง อย่าเคลือบแคลงหมายมาดอัชฌาไสย
มีทุกข์สุขสิ่งใดเล่าเข้าพิงพะ ช่วยธุระสุดแท้จะแก้ไข
ไม่เห็นกับสินบลคนผู้ใด ตามแต่ใจใครจะคิดถึงพระคุณ
เพราะอย่างนี้แผ่ผลคนนับถือ โดยสัตย์ซื่อน้ำจิตต์คิดอุดหนุน
เปนที่ตั้งเมตตาใจการุญ ผลบุญส่งนั้นเห็นทันตา
ประกอบด้วยอิศริยยศ ก็ปรากฎฦๅทั่วทุกทิศา
ทั้งแขกจีนเขมรไทยได้ไปมา เข้าวันทาอำนวยซึ่งอวยพร
เคารพรับนับถือระบือเลื่อง ท่านปราชญ์เปรื่องชำนาญการอักษร
จะมีตราไปประเทศเขตนคร ราชการเย็นร้อนไม่นอนใจ
จงเร่งรัดจัดแจงตามท้องตรา ที่มีมาข้อเข็ญเปนไฉน
กรมการรีบรัดจัดแจงไป กลัวไภยไม่ประมาทราชการ
ด้วยอำนาจเกรงกลัวทุกรั้วแขวง ไม่ขืนแขงว่ากล่าวทำห้าวหาญ
จงนอบน้อมยอมตัวกลัวออกลาน ทั้งชาวบ้านกำนันก็พรั่นพรึง
ลางพวกยอมตัวเปนส่วยสา ส่งขี้ผึ้งนองาทุกสิ่งสรรพ์
ลางพวกส่งส่วยน้ำมันชัน พวกลาวนั้นพร้อมด้วยส่งส่วยทอง
พวกเลขประมวญมาห้าพันเศษ ได้สังเกตส่งส่วยทั้งสิ่งของ
เปนเงินตราข้าเกณฑ์ทุกหมวดกอง อยู่เนืองนองตามหมู่ระดูปี
เทศกาลมาส่งลงมาพร้อม ดูรายรอมพร้อมเพียงอึงมี่
ทั้งเงินทองสารพรรณสิ่งอันดี ทุกคราวปีพร้อมพรักพนักงาร
ทั้งกองลาวเมืองอุบลชนบท มาประนตหลายล้อมน้อมบรรหาร
จัดสิ่งของกำนัลบรรณาการ มาสถานยกให้ดังใจปอง
ด้วยมีจิตต์สมัคโดยรักใคร่ จึงมีใจรักจริงหาสิ่งของ
ทั้งฝ่ายลาวพวกจ่ายตัวนายกอง ทั้งส่วยทองส่งเนื่องเมืองกระบิน
พวกฝ่ายลาวตวันออกทั้งขอบเขต ทุกประเทศส่วนส่งลงมาสิ้น
ทั้งพวกลาวกำภูเมืองสูรินทร์ ลาวเมืองอินท์เมืองพรหมระดมมา
เข้านอบนบอภิวันท์น้อมคำนับ คอยสดับคดีตามยศถา
ด้วยเกรงกลัวบารมีที่บุญญา ตามบรรดาลาวไทยขึ้นในกรม
ฝ่ายขุนนางชาวป้อมพวกล้อมวัง ดูคับคั่งไพร่ผู้ดียังมีถม
เข้าฝากตัวสมัครักอารมณ์ มาระดมกราบเท้าทุกเช้าเย็น
มีทุกข์ไภยเบียดเบียนกราบเรียนท่าน ช่วยผ่อนผันปลดเปลื้องที่เคืองเข็ญ
ท่านว่ากล่าวแก้ไขไม่ให้เปน เพราะได้เห็นพระคุณการุณัง
จึงมีจิตต์สัจซื่อนับถือนัก มาพึ่งภักดิฝากกายโดยหมายหวัง
ท่านเมตตาสัจจริงไม่ชิงชัง ผู้ใดตั้งสุจริตคิดการุญ
ด้วยเดชะบารมีภินิหาร ประกอบการบริสุทธิ์ที่อุดหนูน
ทั้งยศศักดิ์มากเติมได้เพิ่มพูล จงก่อกูลปัญญาปรีชาชาญ
จะแต่งตั้งหนังสือสิ่งทั้งหลาย ขึ้นถวายทราบเบื้องตามเรื่องสาร
ไม่ดำริห์สิ่งใดในเหตุการ จงโปรดปรานถ้อยคำที่น้ำนวล
ได้ทรงฟังหนังสือฝีมือเขียน ไม่ติเตียนพระองค์ทรงพระสรวล
ทราบพระไทยในราชการควร ช่างถี่ถ้วนถูกต้องตามท้องตรา
ครั้งทัพไทยไปตีเมืองไซ่ง่อน ทัพนครกรุงไทยไปอาสา
ทัพหลวงเจ้าพระยาบดินทร์เดชา เมื่อทัพล่าตั้งลงดงค์มีไชย
เจ้าเมืองเว้ให้ทูตซึ่งนำสาส์น มาว่าขานคดีตามวิไสย
รับสั่งให้พระยาศรีมีตราไป แก้ไขตามอย่างทางไมตรี
พอแต่งเสร็จในราชอักษร ไม่ตัดรอนในราชสาส์นศรี
อ่านถวายทรงฟังยังคดี ทรงโปรดปรานให้มีซึ่งรางวัล
ทรงชมเชยถ้อยคำทำถวาย ช่างเพราะพรายกล่อมกลมเปนคมสัน
ฟังจะแจ้งเห็นจริงทุกสิ่งอัน สารพรรณสรรค์เล่าสำเนาความ
พอเสร็จสิ้นนำถวายเจ้าเมืองเว้ ฟังคเนแจ้งใจจึงไถ่ถาม
สีปากใครออกชื่อระบือนาม ช่างแต่งตามเปนขอบไรชอบใจจริง
แต่ว่าขานครั้งนี้ชั่งดีนัก จะเริ่มรักไมตรีเปนที่ยิ่ง
ญวนไทยไปมาได้พักพิง ก็แจ้งความทุกสิ่งที่มีมา
เจ้าเมืองเว้เวศนามตรัสถามชื่อ ผู้ใดแต่งหนังสือเพราะนักหนา
ช่างว่ากล่าวต้องอารมณ์ชมปัญญา มียศถาเพียงใดในนคร
ตรัสถามทูตทูตทูลไปถ้วนถี่ พระยาศรีผู้ชำนาญการอักษร
ว่าฝ่ายเหนือทั่วสิ้นถิ่นฐานดร อยู่ถาวรอุดมสมยศศักดิ์
ฝ่ายทูตไทยทูลลากลับมาเมือง มาแจ้งเรื่องทูลองค์ทรงพระจักร
มีรับสั่งไถ่ถามเนื้อความนัก จึงฟอกซักถี่ถ้วนประมวญความ
ทูตทูลจะแจ้งแสดงเรื่อง ให้ทราบเบื้องพระไทยมิได้ขาม
เมืองหลวงแจ้งเหตุเจ้าเวศนาม ซักถามผู้ใดแต่งแจ้งไมตรี
ปากคำเพราะนักช่างหลักแหลม ช่างเติมแต้มพูดจาเปนราศี
ขุนนางกรุงเมืองไทยปัญญาดี ไม่เสียทีตอบมาสารพรรณ
พวกทูตไทยได้ทูลให้ทรงทราบ บังคมกราบแจ้งจริงทุกสิ่งสรรพ์
ด้วยสมเด็จพระองค์ผู้ทรงธรรม์ อภิวันท์นบนอบแล้วหมอบกาย
มีพระกระแสบรมราช ตรัสประภาษชมชูอยู่ทั้งหลาย
ถ้อยคำแสนรู้ดูแยบคาย แต่งถวายดูตรองต้องพระไทย
จึงประทานเงินตราทั้งผ้าเสื้อ ได้มากเหลือทั้งปวงผ้าม่วงไหม
สมปักปูมอย่างดีศรีอำไพ ประทานให้สมพักตร์ตามศักดินา
ด้วยเดชะผลบุญเจ้าคุณทั่น ได้ถือมั่นสุจริตไม่อิจฉา
ไพร่ผู้ดีทั้งเหล่าเจ้าพระยา ไม่ฉันทาส่อเสียดรังเกียจการ
จะมีเหตุฉันใดในราชกิจ ระวังผิดคอยสดับรับบรรหาร
ไม่ประมาทในราชกิจการ ควรสถานสิ่งใดตั้งใจตรอง
จะมีความตามบอกนอกประเทศ ได้แจ้งเหตุเค้ามูลทูลฉลอง
ควรจะมีตราตอบชอบทำนอง จะขัดข้องสิ่งไรมาก็ว่าไป
เขตทั้งหลายฝ่ายเหนือขึ้นในกรม กราบบังคมทูลแจ้งแถลงไข
จะมีตราว่าขานการสิ่งใด ให้ทราบใต้เบื้องบาทบทมาลย์
กราบทูลพระกรุณาสารพัด จะทรงตรัสไฉนได้ไถ่ถาม
แล้วแต่องค์ทรงฟังจะสั่งความ ได้ทำตามพระกระแสแต่จะมี
ในท้องตราว่ากล่าวตามข่าวบอก ทุกบ้านนอกขอบเขตขึ้นกรุงศรี
ได้ฉลองลอองฝ่าธุลี ตามแต่ที่ข้อราชการเมือง
ด้วยพระองค์ไว้วางต่างพระเนตร แม้นมีเหตุสิ่งใดในใต้เบื้อง
ได้กราบทูลตามรู้อยู่เนืองเนือง จะมีเรื่องบอกบรรณยังศัลลา
เมื่อครั้งเมืองเชียงใหม่ได้วิวาท เกิดอาฆาฏราชวงศ์กับพงศา
กับแสนท้าวเคืองขุ่นวุ่นไปมา ด้วยโกรธาพี่น้องไม่ปรองกัน
จึงมีหนังสือบอกมาแจ้งเรื่อง ตามเหตุเมืองเชียงใหม่ทุกสิ่งสรรพ์
พอทรงทราบใต้ฝ่าสารพรรณ พระทรงธรรม์เคืองขุ่นอยู่วุ่นวาย
จึ่งรับสั่งให้หาพระยาศรี สั่งให้มีท้องตราว่าทั้งหลาย
ให้แสนท้าวเมืองหน้าพระยานาย อย่าระคายเคืองกันเสียพันธุ์พงศ์
ถือรับสั่งออกมาแต่งตราใหม่ ด้วยแจ้งใจเนื้อความตามประสงค์
ในท้องตราห้ามปรามตามจำนง อย่าเสียวงศ์พงศาพระยาลาว
ให้มีจิตต์รักกันตามฉันญาติ เกิดอาฆาฏจะล่ำลือความอื้อฉาว
จะรู้ถึงรามัญเมืองตะนาว จะเปนคาวข้าศึกเติบกำเริบใจ
สามัคคีพร้อมพรั่งทั้งพี่น้อง ได้ปกครองไพร่ฟ้าคนอาไศรย
บำรุงเขตสถานบ้านเมืองไป เมืองเชียงใหม่อยู่เย็นเปนนิรันดร์
พอเสร็จสิ้นในตราที่ว่ากล่าว ตามเรื่องราวแจ้งจริงทุกสิ่งสรรพ์
ทราบพระไทยพระองค์ผู้ทรงธรรม์ สารพรรณดูคล่องต้องอารมณ์
ช่างแต่งดีฝีปากฉลาดเหลือ ว่าแผ่เผื่อเจือความพองามสม
มีกระแสดำรัสตรัสเชยชม ว่ากล่อมกลมสมความตามท้องตรา
พอแต่งเสร็จผู้ถือหนังสือไป เจ้าเชียงใหม่พวกราชวงศา
ได้แสดงแจ้งความตามมีมา ก็วันทาเกศก้มประนมกร
ฝ่ายแสนท้าวราชบุตรผู้บุตรหลาน ก็พร้อมการแจ้งใจในอักษร
ไม่ขัดขืนเห็นด้วยอำนวยพร ที่เดือดร้อนผ่อนผันก็หันดี
รู้กระจัดชัดแน่แต่ได้จำ แม้นปากคำเจ้าคุณพระยาศรี
เปนมุลนายฝ่ายเราเล่าปรานี ก็ควรที่จะน้อมยอมพระคุณ
ด้วยมีจิตต์รักใคร่ได้พึ่งภักดิ์ พระคุณหนักเหลือหลายไม่หายสุญ
ได้ไปมาหาท่านนั้นการุญ มีบุญคุณอยู่ทั่วทุกตัวคน
ทั้งบุตรหลานแสนท้าวเจ้าเชียงใหม่ ก็พร้อมใจเห็นด้วยอำนวยผล
ไม่ขืนขัดเกรงกลัวทุกตัวคน พระคุณล้นเมตตาข้าลออง
ก็รักใคร่ทั่วกันตามฉันญาติ์ พยาบาทเสื่อมหายเปนฝ่ายสอง
ก็เรียบร้อยทุกหมู่อยู่ปรองดอง ตามพวกพ้องพงศ์พันธุ์ไม่ฉันทา
จะมีกิจราชการสถานใด ก็พร้อมใจพร้อมจิตต์คิดปรึกษา
ได้อยู่เย็นเปนสุขทุกวันมา ด้วยบุญญาคุ้มครองได้ป้องกัน
เทศกาลใจปลงลงมาเฝ้า บังคมเกล้าตามประเทศทุกเขตขัณฑ์
ได้จัดของนานาสารพรรณ มาถวายทรงธรรม์บาทบงสุ์
เปนกรมขึ้นมหาดไทยในนิเวศน์ ขอแจ้งเหตุมีความตามประสงค์
พระยาศรีนำสนองฉลององค์ ตามแต่ทรงประภาษราชการ
ทุกประเทศนิคมชนบท มาประนตน้อมสดับรับบรรหาร
ผู้นำเฝ้าทูลแถลงแจ้งการงาร ควรสถานประมูลทูลลออง
รับสั่งมอบพระยาศรีผู้มียศ ให้ปรากฎบังคับรับสนอง
ได้ว่ากล่าวไตรตรวจทุกหมวดกอง แม้ผิดพลั้งจำจองตามอาญา
แม้โทษผิดต้องถอดออกจากที่ ผู้ใดดีก็ต้องเพิ่มเติมยศถา
ควรตั้งแต่งเปนผู้ใหญ่ไว้บัญชา ได้รักษาตามรอบขอบเขตแดน
ทั้งฝ่ายเหนือเผื่อทั่วนิคมเขต แม้นมีเหตุว่าความตามแบบแผน
แม้นพวกราษฎร์ร้องทุกข์ไม่ว่าแทน ได้คับแค้นขุ่นข้องต้องอุทธรณ์
ฝ่ายเจ้าเมืองกรมการทั้งผู้ดาษ พวกพิพาทตามคดีมีอักษร
ด้วยราษฎร์มาร้องทุกข์ที่โทษกรณ์ ต้องมีตรากลับย้อนหาตัวมา
จะเปนเหตุราชกิจที่ผิดพลั้ง ตามรับสั่งทรงโปรดโทษโทษา
พวกราษฎร์ร้องขัดข้องต้องอาญา ตามบัญชาว่าสิ้นตัดสินความ
จะเท็จจริงมีโทษโจทย์จำเลย ไม่นิ่งเฉยเลยละชำระถาม
ผิดพลั้งสิ่งใดได้ทำตาม ไม่ให้เปนเสี้ยนหนามความแผ่นดิน
จำเลยโจทย์โทษผิดผู้ใดแพ้ ก็สุดแท้เร่งรัดซึ่งตัดสิน
ไม่เหนี่ยวหน่วงเคืองเข็ญเปนมลทิน ตามกระบิลความเสร็จสำเร็จกัน
เพราะเช่นนี้คนกลัวทุกหมู่ราษฎร์ (ตรงนี้ความขาด)...
... ...
... กางปีกเพลาเหมือนจะจรร่อนเวหา
ช่างแต่งทำชมเพลินเจริญตา สองข้างฝาเหลี่ยมยกกระจกเงา
หว่างชิดปิดบังตั้งเปนที่ ระยะดีที่ทางสองข้างเสา
แลสอาดเพริศแพร้วดูแวววาว ปิดทองพราวสอดศรีฉวีวรรณ
พิศไหนวิไลยที่ในเก๋ง จะแลเลงเห็นจริงทุกสิ่งสรรพ์
มีโคมแขวนรายเรียงอยู่เคียงกัน ทุกช่องชั้นงามล้วนกระบวรจีน
ทั้งพื้นชานน่าอยู่ดูสอาด ล้วนปูลาดหนาแน่นด้วยแผ่นหิน
มีแท่นเตียงตั้งหน้าไม่ราคิน ช่างงามสิ้นอุดมสมขุนนาง
เปนที่พักนั่งเล่นเปนผาสุก ไม่มีทุกข์สารพัดสิ่งขัดขวาง
แต่ล้วนหม่อมรับใช้ในที่ทาง กุศลอย่างพรักพร้อมหม่อมผู้ดี
จะแต่งตัวงามตาผ้านุ่งห่ม ดูสวยสมหลายอย่างต่างต่างศรี
พวกสาวใช้ไปมาล้วนนารี ประจำที่นั่งยามอยู่ตามเคย
ทั้งขุนหมื่นทนายฝ่ายข้างหน้า หมอบสดับรับบัญชาไม่นิ่งเฉย
จะมีกิจธุระไม่ละเลย จะเรียกเวยใครวาก็มาทัน
ที่สมัคฝากตัวเข้ารับใช้ หมอบคลานไปสาละวนคนขยัน
ไม่มีใครส่อเสียดรังเกียจกัน ก็ดูหมั่นถ้วนหน้าทั้งข้าไทย
พรั่งพร้อมโภคาวรายศ ก็ปรากฎเกรงพรั่นอยู่หวั่นไหว
มากราบเท้าเช้าเย็นทุกวันไป ทั้งนอกในแน่นมาหน้าเก๋งทอง
สมณชีบามาบิณฑบาต มิได้ขาดไทยทานการสิ่งของ
เปนวัตถุสิ่งไรได้รับรอง ตามทำนองประสงค์ที่จงมา
อุสาหะได้ทำนำถวาย ไม่เบื่อหน่ายหมายมาดสาสนา
ได้ถือมั่นสันดานการศรัทธา ด้วยเมตตาจิตต์หวังยังนิพพาน
ถึงผู้ดีขุนนางอย่างมียศ ก็ปรากฎมาสู่ยังสถาน
จะประสงค์จงเจตนาการ ไม่ทัดทานสิ่งไรให้ตามมี
จะเปนไม้ขอนสักฤๅหลักแพ ก็สุดแท้แต่กิจตามวิถี
ต้องประสงค์จงให้เปนไมตรี ไพร่ผู้ดีไม่ว่าเลือกหน้าใคร
ทุกข์สุขไปมาสาพิภักดิ์ ที่ชอบรักพึ่งพาอัชฌาไสย
จะเปนกิจราชการสถานใด สมเคราะห์ไปให้ระงับพอดับเย็น
ด้วยสมเด็จพระองค์ผู้ทรงศักดิ์ ทรงโปรดนักตามกระแสคนแลเห็น
ได้นับถือกลัวลานเพราะการเปน จะเคืองเข็ญสิ่งไรต้องไปมา
ด้วยเดชะบาระมีเปนที่พึ่ง เห็นเปนหนึ่งปกครองป้องรักษา
มียศศักดิ์บริบูรณ์พูลปัญญา ชาวประชาจึงล่ำฦๅระบือดัง
พรักพร้อมโภคัยในสมบัติ ไม่ข้องขัดเคหฐานการปลูกฝัง
จะตบแต่งมากมูลพูลกำลัง ก็พร้อมพรั่งบุญญาปรีชาชาญ
จึงก่อสร้างเก๋งทองของสอาด ดูประหลาทงามแสนเปนแก่นสาร
น่าชมชูอยู่ด้วยไม่ป่วยการ แสนสำราญน่าอยู่สมผู้ดี
เรือนใหญ่โตยาวได้เก้าห้อง ริมเก๋งทองสูงสง่าเปนราศี
ทั้งงามจริงยิ่งสมอุดมมี ข้างในที่เรือนใหญ่วิไลยงาม
บนดาดฟ้าทาพื้นสีนวลขาว ดูแพรวพราวพิลึกน่านึกขาม
เหลี่ยมสลักรายเคียงกันเรียงตาม ดูแวววามกระบวรล้วนสุวรรณ
ช่องกระจกรูปหนูมือจีนเขียน ช่างจำเนียนงามแม้นแสนขยัน
ดูเหมือนเปนเล่นตาน่าแจ่มจัน เปนช่องชั้นหลายอย่างกระจ่างตา
จะแลไหนวิไลยสอาดเอี่ยม ช่างงามเทียมเฉิดฉายลายเลขา
มีเตียงทองตั้งชิดที่นิทรา ที่นอกฝาม่านกันอยู่ชั้นกลาง
มีประตูม่านไขวิไลยนัก ลายสลักดูไปไม่ขัดขวาง
ช่างดูเหมาะงามดีในที่ทาง มีเหลี่ยมหว่างลายทองมองเปนเงา
ที่พื้นลดฉากปิดงามมิดเมี้ยน ในฉากเขียนเปนเมืองเรื่องอิเหนา
เมื่อประชวรครวญครางไม่สร่างเบา แต่โศกเศร้าถึงนุชบุษบา
แสนฉลาดวาดเขียนจำเนียนไว้ หวังจะให้คนชมในเคหา
มีตู้ห้องรายเรียงเคียงกันมา ลับแลตั้งบังตาหน้าประตู
ฝากั้นประจันห้องอยู่สองชั้น พวกหม่อมนั้นนอนเคียงเรียงเปนหมู่
แต่ล้วนสาวโสภาน่าเอนดู สถิตอยู่สถานสำราญกาย
พิเคราะห์ไหนให้เพลินเจริญจิตต์ ช่างสมคิดอย่างมาดที่คาดหมาย
ช่างมีบุญนั้นหนอเหมือนหมอทาย ชนทั้งหลายชื่นชมภิรมย์ปอง
ด้วยตั้งจิตต์คิดมาสาพิภักดิ์ โดยความรักสุดที่ไม่มีสอง
ที่มีบุตรรุ่นสาวคราวคนอง ยกประคองกราบไหว้ให้เจ้าคุณ
ด้วยจิตต์หวังตั้งมาเปนข้าท่าน แม้นทำดีรางวัลนั้นไม่สูญ
คงเมตตาให้เติมที่เพิ่มพูล จงก่อกูลมั่งคั่งได้ตั้งตน
ถ้าแม้นใช้ได้ราชการคล่อง ทั้งเงินทองให้นักเปนพักผล
ทั้งบ่าวไพร่ใช้อยู่ทั้งผู้คน ดูเหลือล้นพรั่งพร้อมทุกหม่อมนาง
ไม่มีใครเหนื่อยยากลำบากจิตต์ ก็สมคิดใจปองไม่หมองหมาง
บำรุงกายให้สอาดสวาทปราง ไม่ขัดขวางคงสมภิรมย์เชย
ที่หมั่นดีอุส่าห์หาความชอบ ย่อมประกอบรางวัลท่านไม่เฉย
เปนสิ่งของกลางปีตามที่เคย ไม่ละเลยด้วยจิตต์คิดเมตตา
จะเปนการสิ่งใดในสถาน ไม่เกียจคร้านแม่นมั่นนั้นนักหนา
ก็เพิ่มให้ขึ้นมั่งทั้งเงินตรา ทั้งแพรผ้าสิ่งของที่ต้องใจ
ทั้งบุตรหลานที่อยู่สู่สนิท เมตตาจิตต์ถ้วนหน้าอัชฌาไสย
ไม่ลำเอียงเที่ยงธรรม์ทุกคนไป ที่เติบใหญ่หาคู่สู่ประคอง
จึงแบ่งทรัพย์ตามที่ให้มีส่วน แม้นสมควรเห็นจริงให้สิ่งของ
เปนเงินตราสิบชั่งดังใจปอง ยกสนองมอบให้ดังใจจง
สารพัดจัดหาให้บุตรหลาน ที่ควรการชอบจิตต์คิดประสงค์
ให้มั่งมีทั่วกันอยู่มั่นคง ได้สืบวงศ์พงศ์พันธุ์ทุกชั้นมา
ด้วยพระเดชล้ำดีเปนที่สุด ปรานีบุตรการุญรักเปนนักหนา
จึงจัดส่วนแบ่งปันให้ทันตา การชราไม่ขาดประมาทกาย
ด้วยถือมั่นคำพระทรงบัญญัติ เกิดเปนสัตว์ไม่เที่ยงเพียงจะหมาย
จงรีบรัดจัดอยู่ดูแยบคาย ให้บุตรชายบุตรีที่สมควร
จึงแบ่งให้ตามดีที่มียศ ศรีสมรสพร้อมพรั่งทั้งเรือกสวน
ทั้งถิ่นฐานอยู่สุขทุกกระบวร จัดถี่ถ้วนมอบให้ไว้ทุกคน
ด้วยพระเดชเหลือดีเปนที่ยิ่ง ให้ทุกสิ่งสารพัดไม่ขัดสน
ได้บำรุงไปทั่วทุกตัวคน พระคุณล้นเนกนันต์พรรณา
จะหาไหนได้เปรียบไม่เทียบเท่า ตายแล้วเกิดเล่าที่จะหา
เห็นไม่เหมือนอย่างนี้มีบุญญา ขอเปนข้าเบื้องบาททุกชาติไป
ด้วยประกอบชอบกิจน้ำจิตต์รัก ตามสมัคใจปองสนองไข
พึ่งพระเดชเดชาเปนข้าไทย ด้วยมีใจตั้งมั่นในสันดาน
ด้วยพระคุณแผ่เผื่อเหลือที่สุด บรรดาบุตรมีสุขเกษมสานต์
บ่าวไพร่พรั่งพรูอยู่สำราญ ประกอบการพิพัฒน์สวัสดี
ด้วยเดชาปรากฎทุกประเทศ เรืองเดชยศถาทุกราศี
เฟื่องฟุ้งกรุงเทพธานี ชาวบุรีชมชูไม่รู้วาย
แต่สร้างสมทุกอย่างในทางมรรค ประเสริฐนักล้ำเหลือเปนเชื้อสาย
การกุศลปรนนิบัติไม่เว้นวาย ชนทั้งหลายโมทนาถ้วนหน้ากัน
ฝ่ายปัญญาดีนักชั่งหลักแหลม คิดเติมแต้มเห็นจริงทุกสิ่งสรรพ์
ประกอบด้วยภินิหารการสำคัญ สารพันเด็จขาดราชการ
จะคิดแต่งอักษรกลอนถวาย ฟังแยบคายฟูเฟื่องในเรื่องสาส์น
แสนเสนาะถ้อยคำที่ชำนาญ ทรงโปรดปรานให้ชื่อระบือดัง
ทั้งถิ่นฐานันดรก็ใหญ่กว้าง สมทุกอย่างแต่งถูกที่ปลูกฝัง
แสนสอาดดูไปไม่รุงรัง คับคั่งตึกร้านทั้งบ้านเรือน
จะก่อสร้างวางไว้วิไลยล้วน ตามกระบวรงามดีไม่มีเหมือน
มีประตูหลายชั้นน่าฟั่นเฟือน แม้นใครเชือนเดิรงงมักหลงทาง
จะดูไหนให้เพลินเจริญจิตต์ จะพินิจแลไปไม่ขัดขวาง
สมยศศักดิ์สมควรการบ้านขุนนาง จะไว้วางสร้างสมน่าชมเชย
เมื่อเวลาวาระจะมีเหตุ เกิดอาเภทโรคาหนาอกเอ๋ย
มายายีร่างกายไม่สะเบย ไม่ควรเลยเวรกรรมชั่งทำมา
แต่เกิดโรคนั้นด้วยให้ป่วยเจ็บ ให้เมื่อยเหน็บเจ็บกายทั้งซ้ายขวา
ทุกข์โศกโรคไภยมาบีฑา โรคาก่อเกิดกำเริบกาย
เมื่อวาระนั้นไซ้ครรไลล่วง ญาติทั้งปวงบ่าวไพร่น่าใจหาย
โศกศัลย์มัวขุ่นอยู่วุ่นวาย แสนเสียดายพระคุณอยู่ปูนปอง
ทั้งภรรยานารีที่มียศ โศกสลดทุกเหล่าให้เศร้าหมอง
ทั้งบุตรหลานวงศาน้ำตานอง ขุ่นข้องไปทั่วทุกตัวคน
ยังครวญหาว่าพระเดชนั้นเหลือล้ำ เคยอุปถัมภ์มีสุขทุกแห่งหน
ได้เคืองเข็ญทุกข์ร้อนท่านผ่อนปรน ที่ยากจนได้มาเปนข้าไทย
ต่างคนทุกข์อกวิตกนัก คนที่รักเศร้าหมองนั่งร้องไห้
บ้างมีจิตต์คิดนิยมชมน้ำใจ เคยได้พึ่งพาบารมี
บ้างบ่นบ้างว่าน่าเสียดาย ทั้งหญิงชายแซ่ดังทั้งกรุงศรี
ด้วยใจจิตต์คิดถึงท่านปรานี ท่านผู้ดีที่เมตานั่งปรารมภ์
ฝ่ายหม่อมหม่อมสาวนางต่างวิตก บ้างตีอกเต้นหรับอยู่ทับถม
บ้างโศกศัลย์รัญจวนครวญระบม เฝ้าเกรียมกรมร่ำพลางทางอาวรณ์
ที่หม่อมรักสุจริตคิดเศร้าสร้อย ครวญละห้อยแทบวอดทอดถอน
บ้างว่าสูญลับไปจะไกลจร จะทุกข์ร้อนผู้เดียวเปลี่ยวเอกา
ที่รุ่นสาวงามดีทำวิตก แกล้งตีอกวิโยคทำโศกหา
ที่จริงจิตต์ทุจริตทำมารยา แกล้งบ่นว่าพูดอึงจะพึ่งใคร
ทำทุกข์ทุกข์ร้อนร้อนไปตามเพื่อน แกล้งทำเชือนร่ำหาน้ำตาไหล
ที่เพื่อนสาวสมัครักกรอมใจ ก็ปราไสปฤกษาหาคู่ครอง
บ้างว่าบุตรชายบุตรีไม่มีมั่ง ยี่สิบชั่งได้จริงทั้งสิ่งของ
ได้เปนทุนหาคู่อยู่รับรอง บ้างเศร้าหมองถึงทรัพย์กลับรำคาญ
บ้างทุกข์โศกขัดข้องใจไม่ได้มั่ง ร้องไห้คลั่งครวญมากทำปากหวาน
ที่ทุกข์จริงเสือกสนอลมาน ประกอบการตั้งมั่นกตัญญู
ที่มีใจบริสุทธิจริตรัก สลดนักร่ำไห้ไม่อดสู
เสียงเซงแซ่คับคั่งอยู่พรั่งพรู บ้างไม่รู้วิ่งมาตกตลึง
ไพร่ผู้ดีพงศ์พันธุ์ตามฉันญาติ์ อยู่เกลื่อนกลาดตกประหม่าหูตาขึง
บ้างร้องไห้แซ่เสียงสำเนียงอึง นั่งรำพึงถึงท่านนั้นทุกคน
ฝ่ายขุนนางผู้ดีมียศศักดิ์ มาพร้อมพรักแน่นอยู่ดูสับสน
ทั้งเจ้านายไปมาสาละวน ทั้งเครื่องต้นโกษฐ์ทองของประทาน
พวกสนมก้มคลานยกโกษฐ์ตั้ง พวกแตรสังข์กลองโยนประโคมขาน
เสียงโศกีไปมาน่ารำคาญ แสนสงสารพระคุณพูลทวี
บ้างโศกศัลย์รันทดสลดจิตต์ สุดคิดสุดวิโยคยิ่งโศกศรี
บ้างครวญคร่ำร่ำว่าด้วยพาที โอครั้งนี้มีกรรมจำอาดูร
จะผินหน้าพึ่งใครที่ไหนเล่า ไม่เหมือนเก่านับปีมีแต่สูญ
จะหาใหม่ไหนมาใจการุญ ไม่เหมือนอย่างเจ้าคุณล่วงครรไล
ด้วยจิตต์ท่านกรุณาสารพัด เมตตาสัตว์ปรานีเปนนิไสย
ไมอาฆาฏจองเวรท่านผู้ใด ด้วยน้ำใจตั้งมั่นไม่ฉันทา
จิตต์ตั้งมั่นหมายฝ่ายกุศล เปนกังวลไม่แหนงแสวงหา
ตั้งแต่นี้มีแต่โหยจะโรยรา จะตั้งหน้านับปีไปทีเดียว
เมื่อใดเล่าจะได้มาพบปะ จะเลยละเปนแน่ไม่แลเหลียว
เปนกรรมเราทุกสิ่งจริงจริงเจียว จะอยู่เปลี่ยวเศร้าใจไม่วายวัน
ต่างคนวิบัติจะพลัดพราก จะวิบากจากไปโดยผายผัน
ต่างคนต่างวิบัติจะพลัดกัน จะโศกศัลย์เสื่อมสูญอาดูรดาย
แสนสงสารบ้านช่องจะต้องร้าง ใครจะสร้างเพิ่มเจือเห็นเหลือหลาย
แต่ชำรุดซุดหักอยู่มากมาย ไม่มีนายแต่งตกจะปกครอง
จะวิบัติหักจมลงถมดิน จะสูญสิ้นหมดงามตามเจ้าของ
ต่างคนตั้งจิตต์จะคิดจอง คอยแต่ปองถิ่นฐานเปนบ้านตน
แต่มีข่าวเล่าฦๅระบือดัง จะเปนวังมากมายมาหลายหน
จะวิตกวุ่นไปได้ร้อนรน เปนเหตุผลครั้งนี้มิสะเบย
แต่เศร้าหมองรำพึงถึงสถาน จะพลัดบ้านวิตกนะอกเอ๋ย
จะกำจัดพลัดเรือนที่เพื่อนเคย จะละเลยจากกันนั้นจากไกล
บ้างคิดถึงพระเดชที่มีพระคุณ ท่านสิ้นบุญไม่มีที่อาไศรย
เกิดวิบัติไปมาทั้งข้าไทย บ้างโจทย์ไปตามหมู่อยู่กระทรวง
บ้างสมัคตามที่ไปตีกลอง ที่ไปร้องกล่าวโทษโจษไพร่หลวง
ให้ขุ่นมัวทั่วกันอยู่ทั้งปวง ที่เปนห่วงภรรยาต้องลาจร
ต่างคนปรึกษาน่าทุเรศ เกิดอาเภทเหตุไปให้สังหรณ์
บ้างเสียดายเคหาให้อาวรณ์ บ้างทุกข์ร้อนถึงคู่เคยอยู่กิน
บรรดาหม่อมสาวนางต่างวิบัติ จากกำจัดพลัดพรายไม่บ่ายผิน
ที่ห่วงบุตรอยู่มาเปนอาจิณ ที่ขาดสิ้นห่วงใยจากไกลกัน
ที่รุ่นสาวเปนหม่อมงามพร้อมพริ้ง หาคู่วิ่งสู่สมภิรมย์ขวัญ
อยู่เปรมปรีดิ์มีสุขทุกนิรันดร์ ที่หมายมั่นอารมณ์งามสมใจ
ที่แค้นขัดคิดถึงกายแต่ภายหลัง จะยับยั้งไม่อาจจะหวาดไหว
ต้องสู้ตรอมเตรียมตรมอารมณ์ใน จะอยู่ไปฤๅก็ขัดวิบัติเปน
จะบ่ายพักตรหักจิตต์คิดถึงทรัพย์ ก็ย่อยยับคับแค้นยิ่งแสนเข็ญ
พึ่งผัวใหม่ไปเล่าทั้งเช้าเย็น ก็แลเห็นเหลือขัดกลัดอุรา
แม้นจะบอกออกปากก็ยากยิ่ง จะทำนิ่งสู้งดอดโทษา
ก็เคืองเข็ญเห็นความไม่งามตา คิดขึ้นมาเล่าก็ช้ำระกำกาย
หักขืนจิตต์เด็ดขาดไปจากคู่ จะอดสูกับเพื่อนเรือนทั้งหลาย
ทั้งคิดทั้งแค้นแสนระคาย ต้องฟูมฟายน้ำเนตรสังเวชตน
ที่กลับจิตต์คิดเล่าถึงเจ้าคุณ เพราะสิ้นบุญร่อนเร่ระเหระหน
ให้คับแค้นลำบากได้ยากจน ต้องสู้ทนเวราตามมาทัน
ที่ตั้งจิตต์รำพึงถึงพระเดช เคยปกเกศมีสุขทุกสิ่งสรรพ์
ได้บำรุงปรุงจิตต์คิดผูกพัน พระคุณนั้นแผ่เผื่อเหลือประมาณ
จะสูญดับลับหายไปภายหน้า ขอเปนข้าร่วมสุขทุกสถาน
อย่าได้มีเวรานั้นมาพาล ให้เหมือนการตั้งไว้ดังใจปอง
ด้วยพระคุณนั้นดีไม่มีเปรียบ จะหาเทียบสุดที่ไม่มีสอง
ขอกุศลส่งให้ได้ประคอง ตามสนองผลทานบันดาลดล
ให้ท่านได้สำเร็จเสร็จดังกิจ เมตตาจิตต์นำชูโดยกุศล
ได้ล่วงลับดับไปในเมืองบน กำจัดพ้นเวรจองอย่าปองมี
ให้ท่านได้มรรคผลเปนต้นเหตุ จงเรืองเดชเมืองฟ้าทุกราศี
ให้ได้ดาวดึงสาเปนธานี สถิตที่เคหะฐานวิมานแมน
พร้อมนางสาวสวรรค์กัลยา มาแน่นหนาคั่งคับอยู่นับแสน
ผลทานปรากฎตามทดแทน ที่เคืองแค้นขุ่นข้องอย่าต้องพาล
ให้สมคำอำนวยด้วยกุศล โดยแผ่ผลให้ถึงซึ่งสถาน
จะสถิตแห่งใดให้บันดาล เหมือนอย่างการตั้งจิตต์อุทิศไป
เดชะบุญทั้งหลายแต่ภายหลัง มาพร้อมพรั่งนำทางสว่างไสว
สถิตอยู่สวรรค์ที่ชั้นใด บุญไซร้ให้งามอยู่ตามเดิม
ผลทานสร้างไว้ในมนุษย์ เปนที่สุดบารมีที่เฉลิม
เปนยอดศีลรักษามาแต่เดิม ให้จุนเจิมมากมาอย่ารู้วาย
ได้ก่อสร้างวัดวานั้นปรากฎ อนาคตเปนวิมานการทั้งหลาย
จงสำเร็จเสร็จสมบรรยาย สำราญกายด้วยทิพโอชา
ได้สร้างไว้พระไตรปิฎกจบ พอถ้วนครบพระธรรมคำคาถา
จะได้ไปบำรุงปรุงปัญญา ไปเบื้องหน้าจะได้แจ้งแสดงธรรม
จะนับชาติ์ต่อไปได้ตั้งจิตต์ จะตามติดตนอยู่คู่อุปถัมภ์
จะได้ตรัสรู้เปนครูจำ ได้แนะนำสัตว์ไปให้รู้ทาง
ที่สร้างสมไว้ไปทุกชาติ์ ได้เปนปราชญ์พูดเพราะโดยเสาะสาง
ได้สำแดงพระธรรมอยู่ท่ามกลาง ได้สว่างใจสัตว์วัจนัง
จะได้รู้บาปบุญซึ่งคุณโทษ เมตตาโปรดพ้นอบายต่อภายหลัง
ให้พ้นแดนกันดารการรุงรัง ด้วยจิตต์ตั้งตรงไปในเมืองบน
น้ำจิตต์ท่านนั้นมาดพิฆาฏหมาย โดยขวนขวายเสาะสางทางกุศล
เมื่อยังเปนมนุษย์บุถุชน เปนกังวลโน้มจิตต์คิดศรัทธา
ด้วยเดชะอานิสงส์ที่ตรงนี้ เพิ่มทวีส่งไปได้รักษา
ให้ท่านสมอย่างหวังดังสัจจา ทั้งบุญญาแต่เดิมส่งเติมไป
สมที่นึกตรึกจิตต์คิดประสงค์ ได้เปนองค์ทรงนามตามวิไสย
จงสำเร็จมรรคผลดลฤไทย ให้ท่านได้สถานวิมานลอย
อิ่มทิพสวรรค์ชั้นดุสิต เนรมิตนองเนืองเครื่องใช้สอย
บริวารแห่ห้อมเฝ้าล้อมคอย ทั้งใหญ่น้อยนารีมีครบครัน
เครื่องประดับวิมานอันรุ่งโรจน์ มณีโชติมุกดามหาสวรรค์
ให้สว่างวาวแววดูแพรวพรัน ทุกช่องชั้นกามาดุษฎี
ขอให้ได้ดังพรวอนอุทิศ โดยตั้งจิตต์เจตนาทุกราศี
เหมือนอย่างคำสัจจาโดยวาจี สมดังที่อธิษฐานนิพพานเอย ฯ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ